Terug naar gedichten
Herfstgeluk
buiten klettert de regen de stenen weg
en druipen de bomen van duisternis
gevangen licht flakkert muurpatronen
en gezichten lichten op in schaduw
gedachten verzinken in koude grond
bedekt met een deken van herfstkleuren
kilte omarmt de eilanden van warmte
die mensen insluiten in stenen grotten
onder geloken oogleden lonkt een amberen blik
omlijst door een spinnende bontjas van grijs
om me heen dwarrelen haren als bladeren
naar de grond na iedere kroelende streling
de lente vergaat met elke koude hartslag
zoute druppels vallen als laatste afscheid
maar diepe blijdschap bloeit op in mijn hart
door een bundeltje warm geluk op mijn schoot