De winter is begonnen. En voor mij betekend dat verandering, beweging. We komen van een periode waarin er veel licht en warmte was. Van een periode van veel beweging en rumoer waarin we hard gewerkt hebben om te zaaien en te oogsten. Onze voorraden hebben aangelegd. Hebben verzameld. Waarin we veel buiten zijn geweest en daar hebben geleerd en gespeeld. Waarin we hebben gebouwd, gerepareerd en verbeterd. Zowel onze fysiek als onze geest weet vanuit een oerinstinct precies wat er in die periode nodig is. En heeft dat zo goed mogelijk gedaan.
En nu zijn wij in transitie. Zoals altijd in beweging. Met onze ervaringen uit vorige jaren. Met onze voorbereidingen uit deze zomer. Bewuste en onbewuste processen zijn gaande in ons lijf en onze geest. Dit oer instinctieve proces brengt ons op de manier die nodig is om ook deze komende winter weer aan te gaan.
Een periode van meer duisternis en de koud. Waarin we minder bewegen om energie te sparen. Waarin we, soms geholpen door een dempende laag sneeuw, meer rust en stilte mogen ervaren. Die ons meer binnen houd, waar we het licht en de warmte mogen gaan opzoeken. Bij onszelf en elkaar. En in rust kunnen teren op onze voorraden. Waarin we kunnen profiteren van het werk aan onze huizen en structuren. Alles vanuit dat ene oerinstinct…overleven.
En terwijl ik dit schrijf vraag ik me af hoeveel we nu nog werkelijk naar dit oerinstinct luisteren. In hoeverre dat nog mogelijk is. Met al onze slimme, praktische, innovatieve uitvinden die we gedaan hebben de afgelopen eeuwen? Waarin we van de nacht een dag kunnen maken. Waarin we zogenaamd 24/7 met elkaar verbonden zijn. Waarin creatieve breinen ons voorzien van alle gemakken en ons wijzen op alle gevaren en overal een oplossing voor hebben. Zijn we met ons prachtige cognitieve brein de “overleving” niet een beetje voorbij geschoten? En dan bedoel ik niet globaal maar vooral op persoonlijk vlak. Waar het voor jou en mij nog enigszins overzichtelijk is. Waarin en wanneer worden we nog uitgedaagd op een manier die er echt toe doet?
Als ik zo klaar ben met deze blog ga ik verder met mijn lijstje benodigdheden voor een weekend solo kamperen. In de natuur met zo weinig mogelijk luxe. Met kou en duisternis. En een periode van vasten.Om mezelf fysiek en geestelijk uit te dagen. Om te prikkelen. Om te leren. Te mogen voelen en ervaren. En hopelijk dat oerinstinct even echt wakker te schudden.
P.S.
Deze blog schrijf ik overigens op mijn chromebook en dat lijstje benodigdheden staat in de cloud en ga ik zo bewerken vanuit mijn telefoon…met een kop warme chocolademelk en een stroopwafel 😉
Marcel